Na 32 jaar durf ik eindelijk te praten over wat er in mijn jeugd is gebeurd en heb ik hiervoor hulp durven vragen. In januari begin ik met mijn PTSS traumabehandeling bij PSYTREC. Ik zie er als een berg tegenop én ik kijk er enorm naar uit.
Inmiddels heeft PSYTREC een behandelplan opgesteld en heb ik alle informatie ontvangen. De dagen bij PSYTREC zijn lang en intensief.
Dagschema Psytrec
Je krijgt een persoonlijk dagschema met wanneer je bepaalde therapie en sport hebt, maar de algemene dagindeling ziet er als volgt uit:
07.15 – 07.35 Ontbijten
07.35 – 08.00 Psycho-educatie over PTSS
08.00 – 09.30 Exposure therapie of sport
09.30 – 11.00 Exposure of sport
11.00 – 11.15 Psycho-educatie
11.15 – 12.45 Exposure of sport
12.45 – 13.15 Lunch
13.15 – 13.45 Psycho-educatie
13.45 – 15.15 EMDR therapie of sport
15.15 – 16.45 EMDR of sport
16.45 – 17.00 Psycho-educatie
17.00 – 18.30 EMDR of sport
18.30 – 19.15 Diner
19.15 – 19.45 Zelf werken in werkmap
19.45 – 21.45 Psycho-educatie
Lange, intensieve dagen dus. Als ik zie wat het de vrouwen van RTL4 programma Geraldine en de vrouwen heeft opgeleverd en als ik deze blog én alle reviews op Zorgkaart.nl lees, heb ik er alle vertrouwen in dat dit mij ook gaat helpen. Ik voel me echt in goede handen bij PSYTREC.
Exposure therapie
Als kind heb ik traumatische dingen meegemaakt die mijn leven ontwrichten.
Om deze trauma’s effectief te behandelen gebruikt PSYTREC Exposuretherapie (naast EMDR therapie, een Activerend Sport- en Bewegingsprogramma en Psycho-educatie).
Bij Exposure Therapie haal je de traumatische herinnering tot in het kleinste detail op. Je moet precíes vertellen wat je is overkomen. Alles vertellen. Vooral de meest moeilijke momenten en die moeilijke momenten worden steeds weer herhaald.
Het is de bedoeling dat je zo ervaart dat je de ervaring kunt delen zonder dat er iets ergs met je gebeurt. Het trauma wordt op deze manier steeds meer iets wat vroeger gebeurd is, maar wat nu niet meer gevaarlijk en onveilig voor je is.
Het lucht op, volgens PSYTREC, om het verhaal herhaaldelijk in detail te kunnen vertellen. De angst voor de herbelevingen aan de traumatische gebeurtenis daalt. De herbeleving in het hier en nu wordt een herinnering van toen. Zo ga je je veilig voelen in het hier en nu.
Exposure Therapie sessies vinden individueel plaats. Net als de EMDR sessies. De rest is klassikaal.
Vermijdingsgedrag
Ik vind die Exposure therapie heel erg eng. Omdat ik al 32 jaar lang mijn uiterste best heb gedaan om er juist níet over te praten. Laat staan om álles te vertellen, en dan ook nog tot in detail. Maar ik begrijp het idee erachter en voel dat dit echt kan gaan helpen.
Het is bij de Exposure therapie dus belangrijk om te stoppen met vermijden en te stoppen met veiligheidsgedrag of je overlevingsmechanisme. Je moet het hélemaal aangaan. 100%.
Door Geraldine en de vrouwen heb ik geleerd dat mensen met PTSS heel veel vermijdingsgedrag vertonen. Ik schrok hier erg van. Want ik herkende het gedrag, maar ik wist helemaal niet dat dit vermijdingsgedrag was. En dat ik daar zo goed in ben geworden… Het is zo’n gewoonte geworden. Confronterend en heel leerzaam om te realiseren.
De functie van vermijdingsgedrag is dat je erdoor kunt overleven, je dag kunt doorkomen en niet zo overspoeld raakt door je emoties. Op het eerste gezicht dus een belangrijke functie. Op de korte termijn lijkt het verlichting te geven, maar op de langere termijn wordt vermijdingsgedrag schadelijk. Het houdt namelijk je stressklachten in stand en het kan er zelfs voor zorgen dat deze klachten verergeren. En dat is bij mij wel gebleken.
Voorbeelden van vermijdingsgedrag
– Vermijden om aan de details van de ingrijpende gebeurtenis te denken
– Niet over de naarste details willen praten
– Vermijden van activiteiten en situaties die aan het trauma doen denken
– ‘Vergeten’ van (delen) van het trauma
– Ontkennen, afleiden en vluchten: bv steeds met een ander bezig zijn, jezelf terugtrekken, veel huishoudelijke taken doen
– Geen of weinig contact met omgeving
Maar hoe weet je nou of iets vermijding of niet? PSYTREC zegt daarover het volgende.
“Wat zou er gebeuren als je wel zou moeten doen, zou je dan angstig worden? Zo kan hetzelfde gedrag voor de ene persoon vermijding zijn en voor de ander niet. Voor de één is het niet gaan hardlopen vermijding, als diegene denkt buiten gevaar te lopen. Voor de ander is wel gaan hardlopen vermijding, als diegene bang is om thuis overspoeld te raken door zijn emoties of herinneringen als hij/zij geen afleiding zoekt.”
Wat verhelderend! En eigenlijk heel logisch. Of zoals Johan Cruyff zou zeggen: Je ziet het pas als je het door hebt…
PSYTREC heeft me geholpen de schellen van mijn ogen te laten vallen. Nou ja, ik ben er natuurlijk nog niet, maar het begin is gemaakt!
Veiligheidsgedrag
Naast vermijdingsgedrag is veiligheidsgedrag gedrag wat mensen die iets traumatisch hebben meegemaakt veelvuldig inzetten. Veiligheidsgedrag is al het gedrag dat je toepast om jezelf zo veilig mogelijk te voelen.
Ik voel me heel vaak onveilig en dus pas ik veel veiligheidsgedrag toe. Voorbeelden hiervan zijn: me veel beter voordoen dan ik me voel, overdag de gordijnen dicht doen en de omgeving steeds scannen op gevaar en hyperalert zijn.
PSYTREC zegt dat veiligheidsgedrag erg effectief líjkt, omdat het minder angstig maakt. Op de lange termijn is veiligheidsgedrag echter niet effectief. Het zorgt ervoor dat je erg afhankelijk wordt van veiligheidsgedrag en zo leer je niet dat je situaties aankunt zonder veiligheid in te bouwen. Hetzelfde geldt eigenlijk voor vermijdingsgedrag. Je zwakt jezelf af.
Gedragspatronen doorbreken
Tijdens de behandeling ga je met behulp van PSYTREC het vermijdingsgedrag en veiligheidsgedrag doorbreken.
Om me daar zo goed mogelijk op voor te bereiden, moet ik van PSYTREC zoveel mogelijk triggers verzamelen. Dit zijn bijvoorbeeld foto’s, situaties, geuren of geluiden die het trauma triggeren en me dus aan het trauma herinneren.
Om de gedragspatronen te doorbreken, gebruikt PSYTREC een persoonlijk exposureplan. Waarbij je jezelf steeds moet bloot stellen aan dingen die je anders wilt vermijden of veiligheidsgedrag voor toepast.
Mijn exposureplan
Toen de psycholoog mijn exposureplan voorlegde brak het angstzweet me uit. Tranen stroomden over mijn wangen. Van angst, maar ook van verdriet, confrontatie, frustratie, pijn. Om te zien wat ik allemaal heb gedaan om te overleven en om te zien en te realiseren dat ik dat allemaal moet opgeven. Pfffff…. Echt doodeng. En toch van levensbelang.
Ik mag al rustig aan beginnen met mijn exposureplan. Tijdens de behandeling gaan we er heel intensief mee aan de slag en mag ik echt niks meer vermijden. Nu mag ik nog kiezen waar ik mee aan de slag ga.
Ik begin in ieder geval met hetgeen PSYTREC als belangrijkste exposure punt gaf: de focus op mezelf te leggen in plaats van op de ander. Het tweede punt is: niet meer overdag de gordijnen dicht te doen. Dat vind ik al moeílijk!
Zin in mijn nieuwe leven
Ik zie dus heel erg tegen de behandeling op en ik kijk er heel erg naar uit. Want het lijkt me ook een bevrijding! Ik keek van de week naar de briljante Disney+ animatiefilm Soul (aanrader!).
Soul is een ode aan (het) leven en ik kreeg zo’n zín in mijn nieuwe leven! Een leven waarin ik niet meer verzuip in al die nare traumatische herinneringen. Een leven mét alle emoties die het leven rijk is, maar dan behapbaar. Zodat het leven voelt als leven in plaats van als overleven.
Maar voor het zover is moet ik nog door een hele zure, enge (voor mijn reptielenbrein) gifappel heen. Ik weet dat deze appel goed voor me is, maar ohhhh wat is het eng.
Hopelijk kan ik je eind januari op deze blog Rosie 2.0 voorstellen. To be continued… 🙂
Ps 1. Misschien lijkt het nu in deze blog alsof mijn hele leven kommer en kwel was; dat is niet zo! Maar ik ben er inmiddels wel achter dat ik het leven teveel als een worsteling ervaar. En ik gun mezelf een leven met minder worsteling en met meer leven. Vandaar dat ik bij PSYTREC heb aangeklopt.
Ps 2. De prachtige prent met het vliegende paard is van Charlie Mackesy.
