Mijn ervaring met de behandeling bij PSYTREC. In januari 2021 ben ik voor PTSS door seksueel misbruik behandeld bij PsychoTrauma Expertise Centrum PSYTREC. Na een paar lange, intensieve, heftige, zware en bijzondere dagen werden mijn herbelevingen herinneringen en werd ik niet meer overspoeld door gevoelens van angst, paniek, schaamte, schuld en walging. Ik voelde eindelijk dat ik veilig ben en mijn trauma aan kan.
Naar die verlossing en bevrijding heb ik 32 jaar verlangd. Ik ben zo blij en dankbaar dat ik door PSYTREC ben geholpen. Wat een helden werken daar. Ik ben ook trots op mezelf, want het was doodeng en ik heb het toch gedaan. Door de behandeling werd ik officieel PTSS vrij. Mijn KIP score was van 41 naar 3 gegaan. Het belangrijkste: zo voelde het ook. Deze behandeling was een enorm belangrijke stap in mijn herstel.
In goede handen
Ik denk dat ik dat nooit had kunnen bereiken als ik me niet volledig had durven overgeven aan (de mensen van) PSYTREC. Vanaf het eerste moment voelde ik dat ik bij de mensen van PSYTREC in goede handen zou zijn. Zij zouden mijn trauma aankunnen en mij kunnen helpen om het trauma aan te kunnen. Ik voelde me veilig.
Natuurlijk had ik al een hele hoop voorwerk gedaan, wat ontzettend heeft geholpen. Zoals Imaginary Rescripting met mijn behandelaar bij de GGZ, erover praten met mijn omgeving en ademsessies.
Toch denk ik dat ik voor het eerst echt al mijn angsten en herbelevingen helemaal durfde aan te gaan, omdat ik het volle vertrouwen had in de behandeling van PSYTREC en de behandelaren. Dit kwam mede door het programma Geraldine en de vrouwen waar ik de resultaten van hun behandeling al had gezien.
Mijn angst in de ogen kijken
Jarenlang probeerde ik van mijn trauma af te komen. Van de angst, de paniek en gevoelens van schaamte, schuld en walging en de depressies. Ik had van alles geprobeerd, maar niks werkte écht. Ik weet nu waarom: ik durfde niet volledig naar de kern toe te gaan. Ik voelde me daar niet veilig genoeg voor. Bij PSYTREC wel. Daar heb ik eindelijk de juiste hulp gevonden en eindelijk was ik er klaar voor.
Bij PSYTREC moest ik voor de volle 100% mijn grootste angst aangaan: kijken naar en praten over het trauma uit mijn kindertijd, met álle details.
Ik ben seksueel misbruikt door mijn zwemleraar. Ik heb het trauma geprobeerd zo goed mogelijk weg te stoppen. Bij PSYTREC ontdekte ik waarom ik dit precies deed en waar ik precies bang voor was. Ik ontdekte mijn ´harm expectancies´.
Waar ik al die tijd bang voor was
– Ik was doodsbang dat het weer zou gebeuren. Ik wilde geen zwakte tonen. Ik wilde “normaal” zijn, zodat ik nooit weer ten prooi zou vallen. Maar ik voelde me van binnen verre van normaal. Ik voelde zo’n slappeling en mislukkeling. Voorkomen dat het opnieuw zou gebeuren deed ik vooral door me veel beter voor te doen dan ik me voelde en me steeds te richten op anderen in plaats van op mezelf door te pleasen. Ik deed alles om de gevoelens die bij het trauma hoorden te vermijden en om anderen geen pijn te doen.
– Ik was doodsbang om gek te worden. Ik dacht dat ik het allemaal niet aan kon en als zwakste schakel door de mand zou vallen. Het gevoel van alles onder controle moeten houden en de angst om ontmaskerd te worden, gaven me het gevoel gek te worden. Ik was zo bang dat ik dan zou worden opgenomen en iedereen kwijt zou raken. Dat ik dan helemaal alleen zou zijn. Of dat mijn dierbaren zouden blijven, maar dat ze het óók niet aan zouden kunnen en om zouden vallen. Dan zou ik mijn dierbaren pijn doen én dan zou mijn vangnet weg zijn.
– Ik was doodsbang dat ik een eind aan mijn leven zou maken. Door de angst (voor de herbelevingen), schaamte, schuldgevoelens en walging raakte ik vaak erg depressief. Als enige oplossing en uitweg zag ik dan zelfmoord. Ik wilde natuurlijk niet echt dood. De suïcidale gedachten waren een vlucht. Ik wilde niet voelen wat ik allemaal voelde. Mijn trauma aangaan was geen optie, dat zou ik niet aan kunnen. Dacht ik.
Ik kan het wél aan!
Bij de behandeling van PSYTREC heb ik ervaren en doorvoeld dat ik het trauma wel degelijk aan kan. Ik kreeg eindelijk de tools om te dealen met de stress en alle moeilijke gevoelens. Door de combinatie van lange dagen met veel verschillende behandelaren en vol psycho-educatie, sport, bewegen, exposure en emdr ervoer ik dat ik het wel aankan en dat alles waar ik bang voor was niet gebeurt.
PSYTREC heeft mijn angstbrein (amygdala) tot rust gebracht en mijn prefrontale cortex geactiveerd. Het voelt als een reset van mijn brein en van mijn stress systeem, mijn zenuwstelsel. Mijn alarmbellen gingen voorheen bij het minste of geringste af. Gevaar, gevaar! Bijna altijd was het vals alarm, maar ik kreeg mijn stress systeem niet goed afgesteld. PSYTREC heeft hier verandering in gebracht.
Ja, de behandeling was doodeng, loodzwaar, intens verdrietig, heftig en noem maar op. Maar keer op keer kon ik ervaren: ik ben hier en nu veilig en ik kan het aan! Het misbruik was daar en toen, ik ben nu híer.
Jeetje wat was dat een openbaring en bevrijding! Het voelde alsof de wereld (op een positieve manier) op z’n kop stond. Of eigenlijk stond ík altijd op z’n kop en zette PSYTREC me weer rechtop. Ik was eerst in totale verwarring. “Wat gebeurt hier?! Hoe kan dit?!” Het was zó anders dan ik gewend was.
Healing isn’t about changing who you are. It’s about changing how you feel about who you are.
De opbouw van de behandeling
Het programma van PSYTREC vind ik heel goed opgebouwd. Dat maakt de behandeling zo succesvol denk ik. In de ochtend psycho-educatie over PTSS, sport, bewegen en exposure therapie. En dan in de middag/avond nog meer psycho-educatie, sport, bewegen en dan emdr therapie.
Exposure therapie
’s Ochtends ging ik tot 100% van mijn angst in de exposure therapie. Daar heb ik dus tot in elk detail herhaaldelijk over de traumatische ervaring gepraat. In geuren en kleuren. Terwijl ik aan triggers blootgesteld werd. Vreselijk, maar daarna zo’n opluchting, want waar ik altijd bang voor bleek te zijn, kwam helemaal niet uit.
Bij PSYTREC zijn ze van alles gewend. Ze horen de vreselijkste trauma’s. Ik durfde dus mijn schaamte voorbij bij deze professionals. Vermijdingsgedrag en veiligheidsgedrag werden onderschept.
Met mijn exposureplan werkte ik eraan om mijn vermijdingsgedrag en veiligheidsgedrag te stoppen. En dus kon ik tot 100% van de angst komen en álles vertellen. Iets wat ik nog nooit eerder heb durven doen.
Ik durfde bij veel van wat ik in de periode vóór PSYTREC had gedaan wel tot een deel van mijn angst te gaan. Zoals bijvoorbeeld in mijn Imaginary Rescripting therapie bij mijn GGZ behandelaar. Maar nog nooit durfde ik tot de volle 100% van mijn angst te gaan. Ik durfde niet alles aan te kijken. Ik durfde niet alles te vertellen.
Ik dacht namelijk altijd dat ik dat niet aan zou kunnen. Terwijl dat nou juist precies hetgene was wat ik nodig had om mijn trauma te verwerken. Ik leerde dat verwerking en vermijding niet samen gaan.
EMDR therapie
In de middag/ avond ging ik met de emdr therapie mijn herbelevingen “omtoveren” in herinneringen. Ik schrijf omtoveren, omdat het zo voelde. Het voelde zo gek, zo anders dan ik gewend was. Het voelde als een herprogrammering. Ze brachten mijn amygdala tot rust, waardoor mijn zenuwstelsel tot rust kwam en mijn constante gevoel van gevaar met bijbehorende automatische fight, flight en freeze reacties zijn gestopt.
Na de emdr sessies kon ik rustig en zonder angst, zonder schaamte, schuld en walging kijken naar de plaatjes. Want de herbelevingen waren niet meer levensecht. Het waren plaatjes. Herinneringen. Waar ik van een afstand rustig naar kon kijken. Vanuit mijn nadenkende prefrontale cortex brein in plaats vanuit mijn angstbrein/ amygdala. Zo kon ik dus ook ineens rustig naar de foto van de dader kijken. Hij was een plaatje geworden!
Nu denk je misschien: ja natuurlijk zijn het maar plaatjes. Maar zo voelde ik dat nooit. Voor mij voelde alles als een levensechte bedreiging die in het hier en nu plaatsvond en ik voelde me dus nergens veilig. Vooral niet in mijn hoofd en lijf. Daaraan ontsnappen is iets wat ik altijd geprobeerd heb, maar wat nooit succesvol lukte.
Mijn amygdala en zenuwstelsel waren hyperactief door het onverwerkte trauma en dat beïnvloedde mijn gevoel van veiligheid en daarmee mijn leven.
Bij PSYTREC ben ik ge-reset, heb ik tools gekregen om met de stress te dealen en heb ik ervaren dat ik veilig ben. In deze wereld, maar vooral in mijn hoofd en lichaam. Dat voelt voor mij magisch. Dat was mijn diepste verlangen. Het voelde als thuiskomen.
De helden van PSYTREC
De helden van PSYTREC hebben mij geholpen bij het maken van mijn innerlijke reis van de held. Ik blijk mijn eigen held te zijn.
Natuurlijk voel ik nog steeds verdriet als ik denk aan wat er gebeurd is. Maar de bijbehorende instant angst, paniek, schaamte, schuld en walging hebben plaats gemaakt voor begrip en mededogen voor mezelf. Dat voelt heel erg fijn. De behandeling van PSYTREC heeft mijn zelfbeeld veranderd.
Ik ben er nog niet. Verwerken en vermijden gaan niet samen dus onder andere nazorg, exposure, psycho-educatie en beweging zijn essentiële handvatten om mijn herstel voort te zetten. Bij PSYTREC zeiden de behandelaren dat als ik weer ga vermijden de herbelevingen en bijbehorende ellende terug kunnen komen. Dan gaan mijn amygdala en zenuwstelsel weer in de overdrive en gaat de PTSS stand weer ´aan´. Ik ga voor mijn herstel en weet nu dat ik het kan.
In order to heal, you have to stop pretending it doesn’t hurt.
Het citaat hierboven vind ik zo veelzeggend. Alles is begonnen met aan mezelf en anderen eerlijk toegeven dat ik pijn leed. Dat ik (innerlijk) erg gewond was en me daardoor heel kwetsbaar en naar voelde. Vervolgens moest ik hulp vinden die ik vertrouwde en waar ik me veilig voelde. Zodat ik daar mijn al mijn wonden helemaal bloot kon leggen en volledig kon laten behandelen. Ik voelde dat ik dat kon doen bij PSYTREC.
Thuiskomen
Ik gun eenieder die kampt met diepe innerlijke wonden een behandeling bij PSYTREC. Mocht je dit lezen en dingen herkennen: op de website van PSYTREC kun je meer informatie vinden en kun je een PTSS zelftest doen.
Update: mijn herstel blijft overigens work in progress hoor. Ik ben nog vier dagen in dagbehandeling bij Trauma Centrum Nederland in Vorden geweest. Ook echt een aanrader, wat mij betreft. Het was voor mij in ieder geval een goede vervolgbehandeling. Andere aanraders: een traumasensitieve mindfulness training op basis van de polyvagaal theorie en de het werkboek zelf compassie van Kristin Neff.
PTSS is een blessure die af en toe weer op kan spelen. Leren hoe ik met aandacht en compassie voor mezelf en mijn blessure kan zorgen, helpt mij enorm.
Naast de behandeling PSYTREC zijn er dus nog vele andere tools en behandelingen die helpen bij herstel.